กลุ่มติดอาวุธมักใช้ความรุนแรงและ เว็บสล็อตออนไลน์ ปลูกฝังความกลัวเพื่อแสดงความแข็งแกร่งและความยืดหยุ่น และบ่อยครั้งที่พวกเขายินดีที่จะขอโทษเมื่อมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น
New IRA เพิ่งขอโทษที่ฆ่า Lyra McKeeนักข่าวสืบสวนในระหว่างการจลาจลใน Derry เป้าหมายของกลุ่ม ซึ่งพวกเขาอธิบายว่าเป็น “กองกำลังของศัตรู” คือเจ้าหน้าที่ของกรมตำรวจไอร์แลนด์เหนือ
ในฐานะนักวิชาการด้านความขัดแย้ง เราทั้งคู่ศึกษากลุ่มติดอาวุธที่หลากหลาย ตั้งแต่ขบวนการปลดปล่อยชาตินิยมและการแบ่งแยกดินแดน ไปจนถึงกลุ่มต่อต้านอิสลามิสต์ ตอนที่เราเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัย Syracuse เราแบ่งปันห้องเล็ก ๆ และมักจะเปรียบเทียบเรื่องราวการโจมตีที่ไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้
เมื่อเวลาผ่านไป การเปรียบเทียบเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยกลายเป็นการตรวจสอบ อย่างเป็นระบบเกี่ยว กับการโจมตีด้วยอาวุธ เพื่อตอบคำถามที่ไม่ได้รับการศึกษา: กลุ่มกบฏเคยขอโทษสำหรับความผิดพลาดของพวกเขาหรือไม่?
หากกลุ่มดังกล่าวยินดีที่จะขอโทษสำหรับการกระทำของพวกเขา เราต้องการทำความเข้าใจว่าพวกเขาจะทำเช่นนั้นเมื่อใดและทำไม เราหวังว่าสิ่งนี้จะช่วยให้เราหาวิธีการเจรจาแก้ไขระหว่างเกิดความขัดแย้ง
จากวิสคอนซินสู่ไนจีเรีย
เพื่อตอบคำถาม เราได้ระบุเหตุการณ์ที่มีสองสิ่งที่เหมือนกัน: ผู้กระทำความผิดที่รู้จักและความผิดพลาดที่ชัดเจน
เรากำหนดให้การโจมตีเป็น “ความผิดพลาดที่ชัดเจน” เฉพาะเมื่อมีการให้รายละเอียดของแผนล้มเหลวโดยผู้สอบสวน หน่วยงานของรัฐ หรือบุคคลอื่นที่มีความรู้โดยตรงเกี่ยวกับแผนดังกล่าว และรายงานในสำนักข่าวที่น่าเชื่อถือหรือรายงานของรัฐบาล นั่นเป็นการขจัดแผนนับพันที่ไม่ตรงตามเกณฑ์นั้น
ตัวอย่างเช่น แผนปฏิบัติการที่ไม่ดี อาจรวมถึงการทิ้งระเบิดก่อนเวลา หรือมีข้อผิดพลาดระหว่างปฏิบัติการ เช่น การกำหนดเป้าหมายไปยังอาคารหรือบุคคลที่ไม่ถูกต้อง
เราแยกการโจมตีที่ผิดพลาดเนื่องจากบางสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ เราต้องการแยกความแตกต่างระหว่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับข้อผิดพลาดในการปฏิบัติงาน เรายังไม่รวมคำขอโทษที่ออกมาเนื่องจากการโจมตีแม้ว่าจะเป็นไปตามแผน แต่ก็เป็นการต่อต้าน
จากการ ค้นหาฐานข้อมูลและหนังสือพิมพ์ต่างๆ เราพบว่ามีการโจมตี 109 ครั้งที่มีคุณสมบัติเหมาะสม
เหตุการณ์เหล่านี้ขยายเวลาตามช่วงเวลาและภูมิภาคต่างๆ ตั้งแต่การโจมตีในปี 1970 โดยแก๊งปีใหม่ที่ระเบิดมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน แผนกฟิสิกส์ของเมดิสัน แทนที่จะเป็นศูนย์วิจัยคณิตศาสตร์กองทัพบกที่ชั้นบน ไปจนถึงการโจมตีในปี 2014 โดยโบโก ฮาราม ไนจีเรียซึ่งมือระเบิดพลีชีพได้จุดชนวนรถยนต์ที่บรรทุกระเบิดโดยไม่ได้ตั้งใจ ใกล้กับคลังน้ำมันในเมืองลากอส
ใน 61 กลุ่มจาก 109 กลุ่มที่อ้างสิทธิ์การโจมตี ใน 22 กรณีพวกเขาขอโทษสำหรับมัน
เราพบว่าการรับรู้และชื่อเสียงของสาธารณชนมีความสำคัญ แม้แต่กับกลุ่มผู้ก่อการร้าย
การเรียกร้องความผิดพลาด
เมื่อเกิดข้อผิดพลาดขึ้น องค์กรมักจะตอบสนองในลักษณะที่ปกป้องสถานะ ชื่อเสียง และผลประโยชน์ของตน
นักวิชาการที่ได้ตรวจสอบว่าธุรกิจ หน่วยงานของรัฐ หรือโรงพยาบาลตอบสนองต่อความผิดพลาดอย่างไร พบว่าโดยทั่วไปแล้วองค์กรเหล่านี้พยายามปกปิดความผิดพลาดและปฏิเสธความรับผิดชอบ
แต่เราพบว่าแม้แต่กลุ่มก่อการร้าย เช่นอัลกออิดะฮ์ในคาบสมุทรอาหรับกลุ่มพันธมิตรอัลกออิดะห์ในเยเมน หรือกลุ่มรัฐอิสลาม กลุ่มติดอาวุธที่พยายามวาดเส้นขอบของซีเรียและอิรักใหม่ และสร้างคอลีฟะห์ของอิสลาม ยินดีที่จะยอมรับความผิดพลาดของพวกเขาต่อสาธารณะ – บางครั้ง
ตัวอย่างเช่น ในเดือนพฤศจิกายน 2013 นักสู้ไอเอสในซีเรียตัดศีรษะเพื่อนกบฏ Mohammed Faresอย่างผิดพลาด เพราะพวกเขาคิดว่าเขาเป็นผู้สนับสนุนรัฐบาล ผลที่ตามมา โฆษกของ IS ได้ออกแถลงการณ์เรียกร้องให้มีการให้อภัยและขอ “ความยับยั้งชั่งใจและความนับถือ”
หนึ่งเดือนต่อมา AQAP ใช้คาร์บอมบ์และมือปืนฆ่าตัวตายเพื่อบุกโจมตีกระทรวงกลาโหมเยเมน กลุ่มติดอาวุธถูกกล่าวหาว่าสั่งไม่ให้พุ่งเป้าไปที่โรงพยาบาลทหารในบริเวณนั้น แต่นักสู้คนหนึ่งไม่เชื่อฟังคำสั่ง
แพทย์สี่คนและพยาบาลสามคนเป็นหนึ่งในผู้ได้รับบาดเจ็บ 167 คน พลเรือน 33 คนและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย 10 คนเสียชีวิตในการปฏิบัติการร่วมกัน ซึ่งประกอบด้วยระเบิดฆ่าตัวตายที่กระทรวงกลาโหม มือปืนเปิดฉาก และการระเบิดในโรงพยาบาล
ต่อมาในเดือนนั้น หัวหน้า AQAP กล่าวขอโทษต่อสาธารณชนว่า “เราขอสารภาพกับความผิดพลาดและความผิดนี้ เราขอแสดงความเสียใจและแสดงความเสียใจต่อครอบครัวของเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย”
อย่างไรก็ตาม การโจมตีที่ผิดพลาดอย่างชัดเจนโดยกลุ่มอ้างสิทธิ์ส่วนใหญ่ ไม่ได้ส่งผลให้เกิดการขอโทษ จาก 61 กรณีที่มีการอ้างสิทธิ์ที่เราตรวจสอบ ประมาณ 64% ของกลุ่มไม่เคยออกคำขอโทษต่อสาธารณะ
ตัวอย่างเช่น ในเดือนมีนาคม 2014 นักสู้ของกลุ่มตอลิบานอัฟกานิสถาน ซึ่งเป็นกลุ่มติดอาวุธอิสลามิสต์อีกกลุ่มหนึ่งวางแผนที่จะโจมตีสถานรับเลี้ยงเด็กที่ดำเนินกิจการโดยคริสเตียนในกรุงคาบูล
ในทางกลับกัน มือปืนได้บุกโจมตีบริเวณประตูถัดไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งเกิดขึ้นกับผู้รับเหมาของรัฐบาลอเมริกันที่ติดอาวุธหนัก การแลกเปลี่ยนอาวุธปืนส่งผลให้ผู้โจมตีสี่ในห้าคนและพลเรือนชาวอัฟกันเสียชีวิตสี่ในห้า ผู้โจมตีคนที่ห้าได้ฆ่าตัวตาย ตาลีบันไม่เคยขอโทษ
ในปี 1984 กองทัพสาธารณรัฐไอริชเฉพาะกาล ซึ่งเป็นกลุ่มกึ่งทหารที่พยายามยกเลิกการควบคุมของบริเตนเหนือไอร์แลนด์เหนือ พยายามสังหารนายกรัฐมนตรีมาร์กาเร็ต แทตเชอร์ของอังกฤษไม่สำเร็จด้วยการระเบิดห้องพักในโรงแรมของเธอในไบรตันระหว่างการประชุมประจำปีของพรรค
ในการประกาศหลังการโจมตี พวกเขากล่าวว่า “วันนี้เราโชคร้าย แต่จำไว้ว่าเราต้องโชคดีเพียงครั้งเดียว – คุณจะต้องโชคดีเสมอ”
เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน 2019 New IRA ใช้คำที่เกือบจะเหมือนกันเมื่ออ้างความรับผิดชอบสำหรับการโจมตีด้วยคาร์บอมบ์ที่ล้มเหลวในเบลฟัสต์ New IRA เป็นกลุ่มพันธมิตรของกลุ่มที่แยกตัวออกจาก Provisional IRA เพื่อประท้วงข้อตกลง Good Fridayที่ลงนามในปี 1998 ระหว่างทุกฝ่ายในความขัดแย้งในไอร์แลนด์เหนือ
กลุ่มกบฏจะขอโทษเมื่อใด
เราคาดหวังให้องค์กรที่มีปีกทางการเมืองหรืออุดมการณ์ชาตินิยมมีแนวโน้มที่จะขอโทษ เพราะการอยู่รอดของพวกเขาขึ้นอยู่กับการสนับสนุนของสาธารณชนมากกว่า
การศึกษาของเราแนะนำว่าการที่กลุ่มหนึ่งอ้างว่ามีข้อผิดพลาดและขอโทษสำหรับสิ่งนั้นนั้นไม่เกี่ยวข้องกับอุดมการณ์หรือลักษณะเฉพาะของกลุ่ม การตอบสนองต่อข้อผิดพลาดดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับลักษณะของการโจมตีแทน
ยิ่งมีผู้เสียชีวิตมาก โอกาสที่กลุ่มจะยอมรับความผิดพลาดก็จะยิ่งสูงขึ้น อัตราการเรียกร้องเพิ่มขึ้นเกือบ 27% สำหรับทุกการเสียชีวิตเพิ่มเติม
อย่างไรก็ตาม โอกาสในการอ้างสิทธิ์ในความผิดพลาดจะลดลงกว่า 80% หากการโจมตีส่งผลให้สมาชิกในกลุ่มเสียชีวิต
คำขอโทษแสดงรูปแบบที่คล้ายกัน เมื่อความผิดพลาดส่งผลให้พลเรือนเสียชีวิตมากกว่าห้าราย โอกาสที่กลุ่มจะขอโทษก็เพิ่มขึ้นเกือบสี่เท่า
ความคิดเห็นของประชาชนมีความสำคัญ
นี่แสดงให้เห็นว่าแม้แต่กลุ่มที่อาจมุ่งเป้าไปที่พลเรือนก็อ่อนไหวต่อการที่สาธารณชนรับรู้การโจมตีของพวกเขา เมื่อความผิดพลาดส่งผลให้พลเรือนเสียชีวิตโดยไม่ได้ตั้งใจ โดยเฉพาะผู้หญิงและเด็ก การกล่าวโทษในที่สาธารณะอาจผลักดันให้กลุ่มกบฏต้องขอโทษ
ตัวอย่างเช่น เมื่อวันที่ 23 ต.ค. 1993 Provisional IRA ได้วางระเบิดในร้านค้าใต้สำนักงานใหญ่ของ Ulster Defense Association ซึ่งเป็นองค์กรกึ่งทหารที่แข่งขันกัน ผู้โจมตีวางแผนที่จะให้เวลาผู้ซื้อในการวิ่ง แต่ระเบิดดังกล่าวระเบิดแต่เนิ่นๆ คร่าชีวิตพลเรือนไป 9 ราย รวมทั้งเด็กสองคนและผู้หญิงสี่คน
การโจมตีดังกล่าวนำไปสู่การประณามสาธารณะใน ทันที แพร่หลายและรุนแรง
สาธารณชนเข้าใจดีว่าความรุนแรงดังกล่าวเป็นอุปสรรคต่อการเจรจาสันติภาพที่เกิดขึ้นในขณะนั้น และทำให้ชุมชนคาทอลิกเสี่ยงที่จะถูกโจมตีเพื่อตอบโต้ ตามบทความที่พาดหัวเรื่อง “The Shankill Road Bomb: Ulster Waits for Funerals and Loyalist Revenge” ตีพิมพ์ใน The อิสระเมื่อ 25 ต.ค. 2536
IRA ชั่วคราวขอโทษทันที Gerry Adams ผู้นำของ Sinn Fein เรียกเหตุการณ์นี้ว่าเป็นโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ โดยเสนอ “ความเห็นอกเห็นใจที่สมบูรณ์และสมบูรณ์ของเขา” ตามบทความหัวข้อ “Crisis in Ulster: IRA Bombing ทำให้อำนาจของ Adams ตกอยู่ในข้อสงสัย” ใน The Independent, 27 ต.ค. 1993
ความอ่อนไหวต่อการรับรู้ของสาธารณชนอาจอธิบายได้ว่าทำไม New IRA จึงเสนอ “คำขอโทษอย่างเต็มที่และจริงใจ” หลังจากการประณามการสังหารในที่สาธารณะ
ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นว่ากลุ่มติดอาวุธอาจไม่ได้แสวงหาเพียงการปลูกฝังความกลัวและความหวาดกลัวเท่านั้น พวกเขาอาจอ่อนไหวต่อความคิดเห็นของสาธารณชนและอาจเปิดกว้างสำหรับการเรียนรู้และการวิจารณ์ตนเองหากชื่อเสียงของพวกเขาตกอยู่ในความเสี่ยง เว็บสล็อต
